Statut
sehr guter Zustand, geringe Gebrauchs- und Alterungsspuren, ZARYS MONOGRAFICZNY powstania i rozwoju dawnej fabryki «Norblin» obecnie Walcowni Metali «Warszawa» Dawna S-ka Akc. Fabryk Metalowych pod f-mą Norblin B-cia Buch i T. Werner w Warszawie — obecnie Walcownia Metali „Warszawa" — wywodzi swą przeszłość od czasów Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego, których ówczesne rządy postawiły sobie zadanie odrodzenia rzemiosła po miastach i miasteczkach i utorowanie drogi do rozwoju przemysłu.Odbiciem tych poczynań jest szereg rozporządzeń prawodawczo-administracyjnych, mających na celu zaszczepienie 1 rozwój wspomnianego przemysłu w Polsce oraz działalność takich jednostek jak Staszyc, Mostowski, Lubecki i inni. W niedługim więc czasie daje się odczuć ożywienie w brązownictwie, jak i innych działach przemysłu metalowego. Przybywa wielu mistrzów z zagranicy. Między przybyłymi Pierwsze miejsce zajmują Francuzi: Cerisier, Norblin Wincenty, Greogire — ojciec i syn, Jan Trouvè. Osiadali również liczni mistrzowie niemieccy, przeważnie Saksońscy. Wśród zapisanych w księgach Zgromadzenia Mosiężników w r. 1816 większość stanowią Niemcy. Polacy również wykazują inicjatywę w tym kierunku. Minter Karol Fryderyk — malarz i technik — przybywa z Akademii Kopenhaskiej i zakłada w r. 1828 Fabrykę Wyrobów z Brązu. Zaznaczyć należy, że pochodzenie brązownictwa w Warszawie sięga końca XVIII wieku. Wydzieliło się ono z mosiężnictwa i otrzymało przywileje cechowe w r. 1789. Wyroby pierwszych brązowników mało różniły się od wyrobów mosiężników i obejmowały bardzo szeroki zakres choć znaczenie jednych i drugich między innymi rzemiosłami było małe.Termin brązownik jako nazwa profesji odrębnej od mosiężnictwa pojawia się dopiero w drugim dziesiątku lat wieku następnego. Biorąc te względy pod uwagę, przyjąć należy okres powstania przemysłu brązowniczego początek wieku XIX. Do większych przedsiębiorstw tego czasu oprócz podanej fabryki Mintera należy zaliczyć Zakłady Norblina, Gregoire i Trouvè. Początek Zakładu Norblina daje w r. 1809 powstały na Starym. Mieście Warsztat Brązowniczy, założony przez Francuza Cerisiera, po śmierci którego Wincenty Norblin ożenił się z wdową po nim, i połączył obydwa warsztaty pod swoją firmą, rozszerzając zakres dotychczasowej produkcji. Do okucia powozów uprzęży dorożkarskiej, zdobienia zbrojów, szczególnie wojskowych, wykonywanych przez mały zakład rękodzielniczy Cerisier'a — Norblin dołączył zdobienie kościołów i komnat, które obejmowały zegary, świeczniki, kandelabry, statuy, kałamarze. Przez Zakład Norblina wykonane były roboty oświetleniowe i cymborium w Kościele św. Aleksandra, budowanym w r. 1824. O podejmowanych pracach przez Zakład Norblina Kurier Warszawski z r. 1823 w Nr 190 podaje: ...", Hardcover, ca. 27 x 21, 71 Seiten mit einigen Bildern
